Zaburzenia krzepnięcia krwi mogą mieć różny charakter. Począwszy od niedostatecznego krzepnięcia prowadzącego do krwotoku, poprzez krwiaki, skończywszy na nadmiernym krzepnięciu, powodującym zakrzepy i żylną chorobę zakrzepowo-zatorową. Nasilone krzepnięcie jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia, dlatego niezwykle istotne jest utrzymywanie prawidłowej płynności krwi. W tym celu wykorzystuje się leki przeciwzakrzepowe, inaczej antykoagulanty, czyli związki spowalniające lub uniemożliwiające krzepnięcie. Są stosowane w profilaktyce zakrzepic o różnej etiologii oraz w leczeniu zakrzepów.

Jakie działania niepożądane mogą powodować leki przeciwzakrzepowe?

Najpoważniejszym następstwem przyjmowania leków przeciwzakrzepowych jest zwiększone ryzyko krwawienia i krwotoki. Niepokojącym sygnałem powinny być wybroczyny podskórne, krwiomocz, krwiste wymioty oraz czarny stolec. Jeśli zaobserwujesz takie objawy, należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza. U niektórych osób przyjmujących leki przeciwzakrzepowe mogą wystąpić również:

  • nudności i wymioty;
  • biegunka;
  • niedokrwistość;
  • ból brzucha;
  • świąd i wysypka.

Nie wszyscy pacjenci mogą bez ryzyka przyjmować leki przeciwzakrzepowe. Przed rozpoczęciem przyjmowania danego leku przeciwzakrzepowego upewnij się, że nie jesteś w grupie ryzyka.

Przeciwwskazaniem do przyjmowania niektórych leków przeciwzakrzepowych są:

  • wrzody przewodu pokarmowego,  
  • niektóre choroby wątroby,  
  • nieprawidłowości w funkcjonowaniu naczyń krwionośnych,
  • nowotwory, 
  • świeże urazy i niedawno przebyte operacje,  
  • wysokie i niekontrolowane nadciśnienie tętnicze,
  • skaza krwotoczna,
  • ciąża.

Ze względu na formę, leki przeciwzakrzepowe można podzielić na leki doustne i parenteralne, a w każdej z tych grup występują substancje czynne o różnym mechanizmie działania, które są pośrednimi albo bezpośrednimi inhibitorami osoczowych czynników krzepnięcia. Antykoagulanty, tak jak inne leki, mogą wchodzić w interakcje z innymi substancjami czynnymi. Jednak możliwość wystąpienia takich oddziaływań jest wyjątkowo niebezpieczna w przypadku leków przeciwzakrzepowych, gdyż nieprawidłowo leczona zakrzepica jest stanem zagrażającym życiu.

Poniżej znajduje się lista możliwych interakcji leków przeciwzakrzepowych.

Sulodeksyd

Sulodeksyd, występujący w leku Vessel Due F, posiada budowę chemiczną zbliżoną do heparyny (Clexane, Neoparin). Ich łączne stosowanie może spowodować nasilone działanie i wystąpienie krwotoku.

Kwas acetylosalicylowy

Kwas acetylosalicylowy (ASA; Acard, Aspirin Cardio) może nasilać działanie leków przeciwcukrzycowych oraz wzmagać ototoksyczne działanie furosemidu. Ibuprofen stosowany jednocześnie z ASA może osłabiać jego działanie.

Klopidogrel

Jednoczesne stosowanie klopidogrelu (Agregex, Areplex, Pegorel, Plavix) i innych doustnych leków przeciwzakrzepowych może zwiększać intensywność krwawień. Jednocześnie klopidogrel nie powinien być stosowany jednocześnie z inhibitorami enzymu CYP2C19, takimi jak omeprazol, esomeprazol, karbamazepina, flukonazol, gdyż substancje te mogą hamować jego działanie.

Dabigatran

Dabigatran zawarty w leku Pradaxa nie powinien być stosowany łącznie z innymi inhibitorami P-glikoproteiny, takimi jak ketokonazol, itrakonazol, cyklosporyna, takrolimus. Może to prowadzić do zwiększonego stężenia dabigatranu w osoczu i zbyt silnego działania.

Rywaroksaban

Rywaroksaban to składnik czynny leku Xarelto. Nie powinno się stosować go wraz z inhibitorami enzymu CYP3A4 oraz P-glikoproteiny, w tym ketokonazolem, itrakonazolem i inhibitorami HIV-proteazy. Może to doprowadzić do podwyższonego stężenia rywaroksabanu we krwi i nasilenia działania przeciwzakrzepowego.

Apiksaban

Apiksaban zawarty w leku Eliquis nie powinien być stosowany łącznie z inhibitorami enzymu CYP3A4 i P-glikoproteiny — ketokonazolem, itrakonazolem, inhibitorami HIV-proteazy. Należy także unikać łącznego stosowania z ryfampicyną, fenytoiną, karbamazepiną, fenobarbitalem i zielem dziurawca — mogą wywołać istotne zmiany stężenia apiksabanu w osoczu.